نهال انجیر سبز

درخت انجیر سبز، باشکوه و سرسبز، به عنوان یکی از گونه‌های اصیل و بومی ایران شناخته می‌شود. این درخت، که بخشی از خانواده‌ای با بیش از ۶۰۰ گونه متنوع است، دارای خصوصیات منحصر به فردی است که آن را در میان انواع انجیر متمایز می‌کند. انجیر، به عنوان یکی از میوه‌های پرطرفدار و پرفروش در ایران، نه تنها لذت بردن از طعم دلپذیرش را به ارمغان می‌آورد، بلکه برای باغداران نیز منبع درآمدی پایدار و سودآور است. باغداران می‌توانند با اطمینان از کیفیت و سلامت، انواع نهال‌های انجیر را تهیه و پرورش دهند.

نهال انجیر سبز با قابلیت رشدی قدرتمند و تولید محصولی فراوان، به یکی از محبوب‌ترین انتخاب‌ها برای کاشت در باغ‌ها تبدیل شده است. این نهال با رشدی عمودی و تاجی پربرگ و متراکم، منظره‌ای زیبا و سرزنده را به نمایش می‌گذارد. شاخه‌های جوان آن، که در ابتدا به رنگ سبز روشن مغز پسته‌ای هستند، با گذر زمان به رنگی تیره‌تر درمی‌آیند، و تاج گرد و مدور آن، زیبایی خاصی به باغ می‌بخشد. به جای یک تنه اصلی، این نهال از ۳ تا ۴ ساقه قوی تشکیل شده و برگ‌های پهن و بزرگی دارد که تا ۱۸ سانتیمتر طول دارند.

مشخصات انجیر سبز

انجیر سبز، با پوستی نازک و رنگی که از سبز به زرد متمایل است، نه تنها زیبایی بصری دارد، بلکه طعمی شیرین و دلپذیر نیز دارد. این میوه‌ها، که اندازه‌ای متوسط با قطر تقریبی ۳۷ میلیمتر دارند، باید با دقت و مراقبت برداشت شوند تا از آسیب دیدن پوست نازک‌شان جلوگیری شود.

نهال انجیر سبز، که از سال دوم پس از کاشت شروع به باردهی می‌کند، در حدود سال پنجم تا هشتم به اوج تولید محصول خود می‌رسد. این نهال، که به عنوان یکی از پربازده‌ترین انواع انجیر شناخته می‌شود، می‌تواند بسته به شرایط آب و هوایی منطقه کاشت، محصولی دیررس اما فراوان ارائه دهد.

نکات کشت نهال انجیر سبز

نهال انجیر سبز برای بیدار شدن از خواب زمستانی و شروع به شکوفه دهی در بهار، به ۱۰۰ تا ۳۰۰ ساعت سرمای بالای ۷ درجه سانتیگراد نیاز دارد. این نهال، که دیرگل است، برای رشد و باردهی مناسب به زمستانی ملایم و تابستانی گرم نیاز دارد و باید در مناطق گرمسیری، نیمه گرمسیری یا معتدل کاشته شود. نهال انجیر سبز، مانند دیگر ارقام انجیر، به سرما حساس است و برای کاشت در مناطق سردسیر مناسب نیست. همچنین، گرمای شدید می‌تواند تأثیر منفی بر میزان باردهی و کیفیت محصول داشته باشد.