نهال انجیر زرد

درخت انجیر زرد، با میوه‌های شیرین و آبدارش، یکی از بهترین انتخاب‌ها برای کشاورزان و بازرگانان است. این نهال، که به دلیل پوست نازک و قابل هضمش معروف است، در سراسر جهان محبوبیت فراوانی دارد. میوه‌های تازه و خوشمزه‌ی آن، در بسته‌بندی‌های زیبا و جذاب، به کشورهای مختلف صادر می‌شوند و نقش مهمی در صنعت خشکبار دارند.

نهال انجیر زرد با تاجی مدور و برگ‌های زبر و پنجه‌ای، رشد و باروری قابل توجهی دارد. این درخت کوتاه‌قامت، که معمولاً ارتفاعش به ۳ تا ۴ متر می‌رسد، به دلیل تولید میوه سه بار در سال، بسیار مورد توجه کشاورزان قرار گرفته است.

برای آبیاری این نهال، باید در سال اول به صورت منظم و متناسب با شرایط آب و هوایی و خاکی عمل کرد. اندازه نهال، نوع خاک، میزان محصول، سن نهال و میزان بارندگی، همگی در تعیین میزان آبیاری موثر هستند.

انجیر زرد در انواع خاک‌ها از جمله شنی، لومی و رسی به خوبی رشد می‌کند. خاک‌های سنگین‌تر، آب بیشتری را نگه می‌دارند، در حالی که خاک‌های شنی سریع‌تر آب را جذب می‌کنند. مشورت با متخصصان در این زمینه می‌تواند به انتخاب بهترین خاک برای کاشت کمک کند.

اقلیم مناسب برای کاشت نهال انجیر زرد، اقلیم‌هایی با تابستان‌های گرم و خشک و زمستان‌های ملایم هستند. مناطق با بارندگی بیش از ۸۰۰ میلیمتر برای کاشت این نهال مناسب نیستند، زیرا رطوبت بالا می‌تواند به ریشه‌ها آسیب برساند.

مراقبت از نهال انجیر زرد شامل هرس منظم است که باعث افزایش بازدهی می‌شود. بدون مراقبت‌های لازم، نهال ممکن است به بیماری‌ها و آفات مختلفی دچار شود. هنگام خرید نهال، فروشندگان معمولاً اطلاعات لازم برای کاشت و نگهداری درخت را ارائه می‌دهند تا از بروز بیماری‌ها و آفات جلوگیری شود. پیروی از توصیه‌های آن‌ها برای پرورش نهال انجیر زرد بسیار مهم است.